ME, MYSELF AND I: Kashmir

Azkenean ezin izan genuen Jodhpur-era joan. Berriz ere bueltako trenerako tiketekin arazoak eduki genituen eta Delhin gelditu beharra izan genuen. zer egingo diogu ba... Ez zen beste munduko asteburua izan, balekoa esango nuke, larunbatean festa eta ezer gutxi gehiago.

Baina gure bidaiatzeko gogoak ez direnez bertan behera geratu oraindik, beste bi bidaientzako hegazkin bileteak erosi ditugu datozen asteetarako, bata Kashmir-era, eta beste Goa-ra.

Asteburu hontan, berriz ere, astelehena jai da. Norbaitek pentsatuko du hemen lan gutxi egiten dela, baina egia esan hemengo urria euskal herriko abendua bezalakoa da, hau da, ospakizun guztian pilatu egiten dira. Baina lasai, hemendik aurrera opor gutxi izango ditugu eta. Astelehen hontan Nanak-en urtebetetzea da, Sij-en lehendabiziko gurua izan zena.

Beraz, aspaldi bisitatu nahi nuen leku batetara joango gara, ni eta beste 4 lagun, Srinagar-era hain zuzen. Srinagar Kashmir-go hiriburua da udan (Jammu neguan), eta jakingo duzuen bezala musulman eta indiarren arteko gatazka ugariren eszenatoki izan da azken 20 urteotan. Zorionez, azken urteetan badirudi gauzak pixka bat baretu direla, eta ez direla lehen bezain beste atentatu eta tiroketa egoten, nahiz eta oraindik mundu osoko administrazioek bertara ez joatea gomendatu. Gainera Indiako lehen ministroa bertan omen dabil azken egunotan, beraz arrisku maila pixka bat igo egin den heinean, militarrez josirik egongo da. Datorren astean berriz hemen idazten badut, osorik itzuli naizen seinale.

Baina guztia ez da txarra Kashmir-en, guztiz kontrakoa esango nuke. Bertara bidaiatu dutenek munduko lekurik ederrenetakotzat jotzen dute, eta hainbat goitizenez deskribatu didate: "Asiako suitza", "Paradisua lurrean"... Gainera azafrana urrian loratzen denez, Srinagarren ikuspegirik ederrenetako batez gozatzeko parada izan dezakegu, mendi tontorrak elurturik egongo dira, eta Dal lakuan houseboat batean gaua egiteko aukera izango dugu, sikara batek alde batetik bestera garamatzan bitartean. Esperientzia paregabea zalantzarik gabe.

ME, MYSELF AND I: Happy Diwali!!

Beste astebete igaro da eta oraindik lehenengo egunean bezala harritzen jarraitzen dut Indiarekin.

Joan den asteburuan Diwali ospatu zen hemen, guretzat gabonak eta urteberria litzatekena. Argien festibala ospatzen da eta kale eta etxe guztiak argiz betetzen dira egun hauetan, su artifizialak bota eta kartetan jolastu famili giroan. Argiek bere esanahia daukate, eta aurreko sarrera batean idatzitakoarekin du zerikusia.

Dirudienez, Ramak Ravana hil zuenean, Ayodhya hirira itzultzea erabaki zuen, eta bidea aurki zezan, hiritarrek guzti argiz betetzea erabaki zuten. Diwali egunean hain zuzen (joan den larunbatean), hirira iritsi zeneko eguna ospatzen da.

Gure partetik, oraindik oso hinduista bihurtu ez garenez, nahiz eta joan den ostiralean Puja bat egin ofizinan Lakshmi-ren omenez, Rishikeshera joan ginen ICEX-eko bekarioak eta ni. Rishikesh yogaren hiriburua da, Himalayaren magalean dago, eta Ganges ibaiak gurutzatzen dituen hiri sakratuetako bat da. 60. hamarkadan The Beatles taldea yoga egitera bertatik pasa eta gero, hippiez beteriko hiria da, txikia eta oso melankolikoa.

Ashram batean lo egin genuen 150 rupiaren (2€) truke. Ashram-ak zentru izpiritual moduko batzuk dira, goizero yoga ikastaroak eskeintzen dituena, eta alberge moduan funtzionatzen dutenak.

Hala, Diwaliko beste Puja bat ikustera gindoazela (oraindik ezin dut burutik hare krishnaren abestia kendu), Baba jaunarekin topo egin genuen Ganges ondoan, bere rasta eta "taparrabos"-arekin. Berekin hizketan hasi ginen eta bere bizimodua azaldu zigun, erritualak, Shiva miresten zuela... Eta bere Yoga estilo bereziaren erakusketa bat egin zigun. Ez dut gehiago hemen azalduko, zentsuragarria izan daitekeelako, baina ideia bat izan dezazuten, bere hankatartearekin dauka zerikusia. Guzti hau jasan ahal izateko noski, egunean 20 bat porro erretzen zituen.

Igandean rafting egitera joan ginen Gangesera. Himalaya ondoan dagoenez, oraindik ibai garbia da, eta bertako uretan tragoxka bat hartuz gero ez dago gaixotasun larriegirik harrapatzeko arriskurik.

Irudipena daukat sarrera hauen dentsitatea haundiegia dela, baina hainbeste gauza daude kontatzeko, hainbeste bizipen, ezin ditudala guztiak idatzi, eta parrafoetan pilatzen joaten zaizkit. Beste gauza asko daude kontatzeko: Urban Pind, Cafe & Kitchen-eko Jam sesioak, etxeko zerbitzariak, burokrazia, Banana lassiak, jainko eta jainkosak... Oraingoz idatzitakoarekin konformatu beharko zarete.

Argazkiak lortzen ditudanean eguneratuko dut sarrera hau.

Asteburu hontan....Jodhpur.

Edit 2009/10/26: Igo ditut argazkiak.

ME, MYSELF AND I: Albisuren bisita eta abar

Ez da erraza hainbeste gauza bizi dituzunean blog bat eguneratzea. saiatuko naiz ahal dudan laburren azaltzen azken 10 egunetan gertatutakoa.

Hasteko Albisu eta Olaiaren bisita izan nuen Urriak 1ean. Albisu Shanghai-tik zetorren eta Olaia Bangaloretik, eta nik Indiako burokraziarekin borrokatu beharra neukan egun osoan zehar pisu berrira berehala sartu ahal izateko, beraz aireportuan elkartu ginen eta handik zuzenean nire pisu berrira.

Albisu aspaldi ikusi gabe neukan, eta farra bat botatzeko gogoarekin geratu nintzen arren ez ginen geratu ere egin zubi osoan (ostiralean Gandhiren urtebetetzea zen). Delhi ikusi genuen, Humayoun-en hilobia, Connaught Place... Gustora. Gauean Old Delhiko Karim's-en afaldu genuen eta etxera.

Hurrengo egunean Varanasira joateko asmoa geneukan, baina astelehenean lanera iristeko arazoak zirela eta (bai Olaiak eta bai nik), eta treneko tiketak konfirmatu gabe zeudenez, plana aldatzea adostu genuen, eta Agra-ra joan ginen taxian Taj Mahal-a ikustera. Egun osoa igaro genuen taxian, baina pena merezi izan zuen. Ikusi beharreko zerbait da Indiara zatozenean, eta egia esan, ikusgarria da bertatik ikustea. Hain zuria, hain ederra...


Igandean berriz sakabanatu ginen. Albisu Rajasthan aldera joan zen, eta Olaia Bangalorera. Nik berriz aste luzea neukan aurretik, berriz ere Indiar burokrazia. Baina, bueno, orain etorkin legala naizela esan dezaket.

Expatriatuak ere ezagutu ditut honezkero, eta ostegunero Urban Pind izeneko club batean biltzen gara, 750 rupia ordaindu eta nahi bezain beste edan zenezake. Asteburu hau horrela joan da, expatriatu gehiago ezagutu, sozializatu...

Larunbatean lagun batzuei laguntzera joan nintzen pisu bila. Beste lagun batek esan zigunez, Sij (guk pitufo deitzen diegu) familia bat ba omen zen pisuak alokatzen zituena, eta beraiengana joan ginen. Iritsi ginenean festa batean zeudela ohartu ginen, atea jo eta barruraino sartu gintuzten, alabak 11 urte betetzen zituela eta, printzesa jantzi batekin azaldu zitzaigun, eta guztiek sekulako harrera egin ziguten, haurren lagunek, familia osoak... Jaten eman ziguten (Non-veg), baita edana ere (alkoholik gabea), eta hizketaldi luze bat izan genuen aitonarekin beraien erlijioari buruz eta beste hainbat gauzei buruz. Esperientzia polita.

Atzo, igandea, espainiako enbajadoreak (hau ere euskaduna) etiketako festa bat prestatu zuen bere etxean, eta hara joan ginen trajeaturik, "Día de la hispanidad" ospatzera (Ay, Ibon, quien te ha visto y quien te ve!). Oso festa interesgarria egia esan. Lehenik flamenco kontzertu bat, Farruco, Farruquitoren anaiaren eskutik, eta ondoren jardinean festa. Janari ona, ardo ona, eta jende oso interesgarria ezagutzeko aukera izan genuen. Aspaldi ez naiz etxera horrenbeste aurkezpen txartelen itzuli.

Orain datorren asteburukoa prestatzen hasi beharko gara. Datorren astelehena ere jai da hemen, Diwali, indiarren urte amaiera. Delhi eta India osoan ospakizun handiak izango direla esan didate. Ikusiko dugu.